شاعر بریتانیایی دبلیو اچ. آودن یک بار خاطر نشان کرد ، "هزاران نفر بدون عشق زندگی کرده اند ، یک نفر بدون آب نیست." با این حال در حالی که همه ما می دانیم آب برای زندگی بسیار مهم است ، به هر حال آن را زباله زباله می کنیم. حدود 80 درصد از فاضلاب های جهان ریخته می شوند - عمدتا تصفیه نشده - دوباره به محیط زیست ، رودخانه ها ، دریاچه ها و اقیانوس ها آلوده می شوند.

این مشکل گسترده آلودگی آب سلامت ما را به خطر می اندازد. آب ناامن سالانه بیش از جنگ و سایر انواع خشونت ها باعث کشته شدن افراد می شود. در همین حال ، منابع آب آشامیدنی ما محدود است: کمتر از 1 درصد آب شیرین زمین در واقع برای ما قابل دسترسی است. بدون اقدام ، چالش ها فقط تا سال 2050 افزایش می یابند ، زمانی که انتظار می رود تقاضای جهانی آب شیرین یک سوم بیشتر از اکنون باشد.

هنگام خواندن این مقاله یک لیوان آب خنک و خنک میل کنید و ممکن است فکر کنید آلودگی آب یک مشکل است. . . یک جای دیگر. اما در حالی که اکثر آمریکایی ها به آب آشامیدنی سالم دسترسی دارند ، آلاینده های بالقوه مضر - از آرسنیک تا مس تا سرب - در آب لوله کشی هر ایالت خاص کشور پیدا شده است.

هنوز هم ، ما در برابر تهدید آب پاک ناامید نیستیم. برای درک بهتر مشکل و آنچه می توانیم در مورد آن انجام دهیم ، در اینجا مروری داریم بر اینکه آلودگی آب چیست ، چه عواملی باعث ایجاد آن می شود و چگونه می توانیم از خود محافظت کنیم.

آلودگی آب چیست؟
آلودگی آب هنگامی رخ می دهد که مواد مضر - غالباً مواد شیمیایی یا میکروارگانیسم ها - نهرها ، رودخانه ، دریاچه ها ، اقیانوس ها ، سفره های زیرزمینی یا سایر قسمت های آب را آلوده کرده و کیفیت آب را پایین آورده و آن را برای انسان یا محیط مسموم سازد.

دلایل آلودگی آب چیست؟
آب به طور منحصر به فردی در برابر آلودگی آسیب پذیر است. آب که به عنوان "حلال جهانی" شناخته می شود ، قادر است مواد بیشتری را نسبت به مایعات روی زمین حل کند. این دلیل است که ما Kool-Aid و آبشارهای آبی درخشان داریم. همچنین به همین دلیل آب به راحتی آلوده می شود. مواد سمی مزارع ، شهرها و کارخانه ها به راحتی در آن حل می شوند و با آن مخلوط می شوند و باعث آلودگی آب می شوند.

دسته بندی های آلودگی آب
آبهای زیرزمینی
هنگامی که باران می بارد و به اعماق زمین نفوذ می کند ، شکاف ها ، شکاف ها و فضاهای متخلخل یک سفره آب زیرزمینی (اساساً یک انبار زیرزمینی آب) را پر می کند ، تبدیل به آب زیرزمینی می شود - یکی از کمترین قابل مشاهده اما مهمترین منابع طبیعی ما. تقریباً 40 درصد آمریکایی ها برای آب آشامیدنی به آب های زیرزمینی ، پمپ شده به سطح زمین ، اعتماد می کنند. برای برخی از افراد در مناطق روستایی ، این تنها منبع آب شیرین آنها است. آبهای زیرزمینی وقتی آلوده می شوند - از سموم دفع آفات و کودها گرفته تا زباله هایی که از محل دفن زباله ها و سیستم های سپتیک شسته می شوند - به یک سفره سفره های زیرزمینی راه پیدا می کنند و آن را برای استفاده انسان ناامن می کند. دفع آبهای زیرزمینی از آلودگی ها غیرممکن است ، و همچنین هزینه بر است. یک سفره زیرزمینی ممکن است برای دهه ها یا حتی هزاران سال غیر قابل استفاده باشد. همچنین آب های زیرزمینی می توانند آلودگی را به دور از منبع اصلی آلاینده گسترش دهند زیرا به نهرها ، دریاچه ها و اقیانوس ها نفوذ می کنند.

آب سطحی
با پوشش حدود 70 درصد از زمین ، آب های سطحی همان چیزی است که اقیانوس ها ، دریاچه ها ، رودخانه ها و همه آن قطعه های آبی دیگر را در نقشه جهان پر می کند. آبهای سطحی حاصل از منابع آب شیرین (یعنی منابعی غیر از اقیانوس) بیش از 60 درصد آب تحویل شده به خانه های آمریکایی را تشکیل می دهد. اما حوض قابل توجهی از این آب در معرض خطر است. طبق آخرین نظرسنجی های سازمان ملی حفاظت از محیط زیست ایالات متحده در مورد کیفیت آب ملی ، نزدیک به نیمی از رودخانه ها و نهرهای ما و بیش از یک سوم دریاچه های ما آلوده و برای شنا ، ماهیگیری و نوشیدن مناسب نیستند. آلودگی مواد مغذی ، که شامل نیتراتها و فسفاتها است ، نوع اصلی آلودگی در این منابع آب شیرین است. در حالی که گیاهان و حیوانات برای رشد به این مواد مغذی احتیاج دارند ، به دلیل زباله های مزارع و رواناب کودها به یک آلاینده اصلی تبدیل شده اند. تخلیه زباله های شهری و صنعتی نیز سهم مناسبی از سموم را در اختیار دارد. همچنین همه ناخواسته های تصادفی وجود دارد که صنعت و افراد مستقیماً آنها را به آبراهه ها می ریزند.

آب اقیانوس
هشتاد درصد آلودگی اقیانوس ها (که به آن آلودگی دریایی نیز گفته می شود) از خشکی ناشی می شود - چه در امتداد ساحل و چه در مناطق داخلی. آلاینده هایی مانند مواد شیمیایی ، مواد مغذی و فلزات سنگین از مزارع ، کارخانه ها و شهرها توسط رودخانه ها و رودخانه ها به خلیج ها و خورهای ما منتقل می شوند. از آنجا به دریا سفر می کنند. در همین حال ، بقایای دریایی - به ویژه پلاستیک - توسط باد منفجر می شود و یا از طریق فاضلاب های فاضلاب و فاضلاب شسته می شود. دریاهای ما نیز بعضی اوقات در اثر نشت و نشت روغن - بزرگ و کوچک - خراب می شوند و به طور مداوم آلودگی کربن را از هوا جذب می کنند. اقیانوس به اندازه یک چهارم انتشار کربن ساخته شده توسط انسان را جذب می کند.

منبع: https://www.palayesazan.com/

فاضلاب و فاضلاب
آب استفاده شده فاضلاب است. این از غرق ها ، دوش ها و توالت های ما (فکر می کنید فاضلاب) و از فعالیت های تجاری ، صنعتی و کشاورزی (فکر می کنید فلزات ، حلال ها و لجن های سمی) است. این اصطلاح همچنین شامل رواناب فاضلاب است که هنگامی رخ می دهد که باران نمک های جاده ای ، روغن ، چربی ، مواد شیمیایی و بقایای سطوح غیر قابل نفوذ را به آبراه های ما حمل می کند.

بر اساس اعلام سازمان ملل بیش از 80 درصد فاضلاب جهان بدون تصفیه یا استفاده مجدد به محیط زیست برمی گردد. در برخی از کشورهای کم توسعه یافته ، این رقم 95 درصد است. در ایالات متحده ، تاسیسات تصفیه فاضلاب روزانه حدود 34 میلیارد گالن فاضلاب را پردازش می کنند. این تسهیلات قبل از تخلیه مجدد آب تصفیه شده به آبراهه ها ، میزان آلاینده ها مانند عوامل بیماری زا ، فسفر و ازت در فاضلاب و همچنین فلزات سنگین و مواد شیمیایی سمی را در ضایعات صنعتی کاهش می دهد. آن وقت است که همه چیز خوب پیش می رود اما طبق برآوردهای EPA ، سیستم های تصفیه فاضلاب کهنسال و به راحتی غرق در کشور ما نیز سالانه بیش از 850 میلیارد گالن فاضلاب تصفیه نشده آزاد می کنند.

آلودگی نفتی
سرریزهای بزرگ ممکن است حاوی عناوین اصلی باشند ، اما مصرف کنندگان عمده آلودگی نفتی در دریاهای ما را شامل می شوند ، از جمله نفت و بنزین که روزانه از میلیون ها ماشین و کامیون می ریزد. علاوه بر این ، تقریباً نیمی از حدود 1 میلیون تن نفتی که سالانه به محیط های دریایی راه پیدا می کند نه از نشت نفت کش ها بلکه از منابع زمینی مانند کارخانه ها ، مزارع و شهرها حاصل می شود. در دریا ، تقریباً 10 درصد از نفت موجود در نفت در سراسر جهان نشت می کند ، در حالی که فعالیت های منظم صنعت حمل و نقل - از طریق تخلیه های قانونی و غیرقانونی - حدود یک سوم به آن کمک می کند. همچنین روغن از طریق شکستگی های معروف به تراوش از زیر کف اقیانوس به طور طبیعی آزاد می شود.

مواد رادیواکتیو
زباله های رادیواکتیو هر آلودگی ای است که فراتر از آنچه به طور طبیعی توسط محیط زیست آزاد می شود ، تابش می کند. این ماده با استخراج اورانیوم ، نیروگاه های هسته ای و تولید و آزمایش سلاح های نظامی و همچنین دانشگاه ها و بیمارستان هایی که از مواد رادیواکتیو برای تحقیقات و پزشکی استفاده می کنند ، تولید می شود. زباله های رادیواکتیو می توانند هزاران سال در محیط باقی بمانند و دفع آن را به یک چالش اساسی تبدیل می کنند. سایت تولید سلاح هسته ای هانفورد را از کار بیاندازید که در واشنگتن قرار دارد ، جایی که انتظار می رود 56 میلیون گالن زباله رادیواکتیو بیش از 100 میلیارد دلار هزینه داشته باشد و تا سال 2060 طول بکشد. آلودگی هایی که به طور تصادفی آزاد شوند یا به طور نامناسب دفع شوند ، آبهای زیرزمینی ، آبهای سطحی و منابع دریایی را تهدید می کند .